«علی داناترین مردم به سنت است».‏

«علی داناترین ماست».‏

‏«داناترین ما علی است».‏

‏«اگر علی نبود عمر تباه می‌شد». ‏

‏«خدایا! مرا در مشکلی مگذار که پسر ابوطالب در آن نباشد».‏

‏«ای ابوالحسن! خداوند مرا در سرزمینی نگذارد که تو در آن نباشی».‏

‏«ای علی! پس از تو خدا مرا باقی نگذارد».‏

‏«به خدا پناه می‌برم از مشکلی که ابوالحسن در آن نباشد».‏

‏«ای ابوالحسن! به خدا پناه می‌برم که در میان مردمی زندگی کنم که ‏تو درمیان شان نباشی».‏

‏«به خدا پناه می‌بریم که در میان مردمی زندگی کنم که ابوالحسن در ‏میان شان نباشد».‏

‏«خدایا! برایم مشکلی پیش نیار مگر که ابوالحسن در کنارم باشد».‏

‏«خدا مرا باقی نگذارد که با مردمی باشم که ابوالحسن در میان شان ‏نباشد»‏

«عمر هماره به خدا پناه می‌برد از مشکلی که ‏برای حل آن ابوالحسن نباشد».‏

«هر گاه عمر دچار مشکلی می‌شد حل آن را ‏از علی می‌گرفت».‏

«سوگند که ‏با مرگ پسر بوطالب، علم و فقه رفت»‏

«حقا که دیروز مردی از میان شما رفت ‏که در دانش، پیشینیان بر او پیشی نگرفتند و پسینیان به او نرسند».‏

«به خدا که نه دهم دانش به علی پسر بوطالب داده ‏شد، و به خدا سوگند که در یک دهم آن هم با شما شریک است».‏

‏«دانش من و دانش یاران محمد(ص) در برابر دانش علی، چون قطره‌‏ای در برابر هفت دریاست».‏

‏«دانش شش ششم بود؛ پنج ششم آن از آن علی است، و سوگند ‏که در یک ششم آن هم با ما شریک است، تا آنجا که به آن هم، ‏داناترین ماست»‏

«حکمت به ده بخش تقسیم شد؛ نه بخش آن ‏به علی داده شد و تنها یک بخش آن به مردم، در حالی که علی به آن یک ‏بخش هم داناترین‌شان است».‏

‏«داناترین مردم مدینه به واجبات، علی پسر بوطالب(ع) است».‏

‏«ما هماره می‌گفتیم که داناترین مردم مدینه علی است».‏

‏«شایسته‌ترین و داناترین مردم مدینه علی است»‏

‏«قرآن بر هفت حرف فرود آمده، هر حرفی را ظاهر و باطنی است، و ‏ظاهر و باطن آن نزد علی پسر بوطالب است».‏

«او نخستین کسی است ‏که با فرستاده خدا(ص) نماز گزارد، و داناترین کس به دین خدا، و سزاوارترین ‏کس به فرستاده‌ی خدا (ص) است»‏

«آیا در میان یاران محمد کسی داناتر از علی ‏هست؟ گفت: نه به خدا نمی‌شناسمش».‏

«تو به پروردگار ما داناترین ما و ‏به پیامبر ما، نزدیک‌ترین ما، و در آیین ما، بهترین ما هستی».‏

«داناترین‌شان علی است»‏